Parallelaarde!

Zaterdagavond, een krabbel. Net mijn krant uit, nu weer de Volkskrant. Veel pagina’s, weinig tot me genomen. Al dat gekakel, terwijl we toch van de maan af bezien allen even groot zijn. En dan, ai, ook zelf nog eens bijdragen aan de in de decibellen onmeetbaar grote spraakverwarring. Meer toevallige meningen zijn er dan zandkorrels in de Sahara. En iedereen heeft gelijk. ‘Alles umsonst’. Weg willen. Waar is het klimaat prettig en een huisje aan de kust nog betaalbaar?

Weg van de pulp, die alles behalve fictie is. Ook van deze vrijplaats? Alweer, ai, eigen vlees doet zeer.
‘Vluchten kan niet meer’? Kan altijd! Ik weet wel hoe: gewoon een streep door de ijdelheid. Toegeven dat er geen onweerlegbare uitleg is. Waarom wil het geloof in ‘en toch’, dat we het samen beter kunnen doen, maar niet versterven?
En dan dat verlangen om bij te dragen natuurlijk stiekem zo opschrijven dat ‘men’ meer wil zien in prutser dezes dan een bekwaam sportjournalist. Niemand is iets menselijks vreemd. Niet zo streng zijn voor jezelf, joh, zei Willeke.
Okay, goed, maar zolang de inkt stroomt, dan onverminderd in nederigheid.
Woordjes over de Voetnoot van Arnon Grunberg op de voorzijde van de Volkskrant. Overigens het enige stukje tekst, verder alleen reclame voor eigen of andere zaken.
Dat stukje van AG over Heldendom kon ik niet zo goed volgen. Alweer een meninkje. Als de Telegraaf te groot kopt over onze helden in Libië, zegt dat dan iets over onze algemene heldenbeleving? Dan wordt de opmerking van Noël van Bemmel over het slordige karakter van de actie in Libië aangehaald. Hooguit een verre link is er met de titel. Geldt ook voor die Amerikaanse militairen in lange gevangenschap in Vietnam. En wat moeten we met soldaten die liever niet in uniform door Amsterdam marcheren? Allemaal de schuld van de T.? Die zou juist koppen: ‘Soldaat in uniform aangevallen door linkse activist’.
Is Arnon in zijn denkbeelden en vooroordelen niet een nazaat van de bloedgroep die ‘every cop a criminal’ noemde?
Ik bedoel: het lijkt bij eerste lezing een aardig stukje, maar uiteindelijk wordt een mens er niet blij van. Kan ook zijn dat ik het verkeerd zie, natuurlijk. Ook bevooroordeeld bijvoorbeeld, omdat ik zijn boeken niet zo pruim.
Ook wat zinnen over de column van Frank Kalshoven (‘Het komt met de vrouwen vanzelf goed’). Ook hier mis ik weer nuance en rijkdom qua mogelijke levenswijzen. Aan me zolen, zegt u, hij schrijft over economie en dat doet hij vaardig. Twee keer waar.
Het stuk is evenwel geschreven vanuit de aanname dat het een vrouw goed gaat als zij een volledige baan heeft. Frank spreekt van de Tweede Tweeverdienersrevolutie. Eerst werkte de vrouw parttime voor minder geld, maar dat verandert snel, beiden fulltime is nu in opkomst. De cijfers die worden aangereikt nemen elke twijfel aan die bewering weg.
Dus in orde? Nee, dus! Misschien worden sommige vrouwen ook wel eens moeder. Misschien vinden die vijf dagen kinderdagverblijf niet je dat. Misschien willen die thuis zijn als de kinderen uit school komen. Wel een blokkade eigenlijk, dat moederschap. Het zorgt er maar mooi voor dat het je als vrouw niet goed gaat. Maatschappelijk onverantwoord is het om moeder te willen worden, eerst moeder en daarna carrièrevrouw te willen zijn.
Zomaar twee stukjes uit de Vk en daarna gedroomd van weg, ver weg.
Maar er staat in het wetenschapkatern ook een goed verhaal met astronoom Sir Martin Rees. Hij verwedt er zijn hond om dat er meerdere heelallen zijn, dat er sprake is van een Multiversum. Kijk, dat stemt weer hoopvol. Dan staat vast dat er een parallelaarde is, misschien wel eentje zonder narigheid en spraakverwarring. Of is strijd een universele natuurkundige wet?