De titelloze charme van Ajax

Twee weken geleden stelde ik in de column ‘Welk iets meneer De Boer?’ al een serie vragen aan de leerling-coach van Ajax. Over de ontbrekende mentale hardheid repte ik enkele dagen later in Ajax streelt de hals van Spartak.
Alle vragen bleken relevant, zoals ook de vastgestelde weekheid tussen de oren.

De nederlaag (2-3) zondag bij ADO Den Haag leverde in dat opzicht niets nieuws op. Weg titel, kritiek alom, Cruijff moet verlossen en zo door.
Maar uw Vrije Man blijft de charme van Ajax onverminderd zien en vindt tegelijkertijd dat over de diepere oorzaak van de zo lange titelloze periodes weinig zinnigs wordt gezegd, ook niet door Cruijff.

Kijk naar Manchester City, dan zie je dat een kampioenselftal kopen zo eenvoudig nog niet is. Maar over het algemeen maakt een dikke beurs de kans op succes groter. Het romantische hart van de Vrije Man gaat er echter niet harder van kloppen. Je bent fan van Real Madrid en je wordt geacht de zeges van een met honderden miljoenen gekocht vreemdelingenlegioen te bejubelen. Het zou me van geen kant lukken.

Titels kopen, ach, je moet er van houden. PSV doet dat al zo lang op een goede manier. Een paar stevige Zuid-Amerikanen, een talentvolle Hongaar, wat Scandinaviërs, allemaal ingekocht op direct resultaat en dat komt er dan ook wel, zeker als aangetreden moet worden tegen de veredelde A-junioren van Ajax. Het publiek roept dan ‘boeren’. Welke ‘boeren’? Al zo lang wordt op de Herdgang jeugd opgeleid en nooit lopen er eens zes, zeven knapen uit Brabant in de hoofdmacht.

Voor Twente geldt in mindere mate hetzelfde. Professioneel knap, maar hoe Twents is de ploeg? Veel eigen jeugd? Dacht het niet.

Feyenoord heeft ook jarenlang gehandeld volgens het adagium ‘wat je ver haalt is lekker’ en is er financieel bijna aan onderdoor gegaan. Nu beschikken de kameraden over het leukste team in jaren. Natuurlijk, ze maken fouten, die aankomende profs, maar je gaat ervoor naar de Kuip!

Terug naar Ajax. Ja, Cruijff heeft gelijk als hij stelt dat de jeugdopleiding beter kan, maar voorlopig is het eerste elftal nagenoeg geheel zelf opgeleid. Die gastjes blunderen en zijn nog lang geen gelouterde, harde profs die weten dat af en toe een rottigheid erbij hoort, enz. Kampioen word je er niet mee. Maar de harten van alle Ajax-fans zouden eerst trots moeten zijn op zoveel knapen uit de eigen gelederen en daarna pas verzuurd over de titelloze jaren.

Cruijff vergeet dat de clubfilosofie die hij en Ajax voorstaan automatisch leidt tot kleine kansen op succes. Te jong, te kwetsbaar is het team. En daar komen nog twee cruciale problemen bij die Cruijff ook al onbesproken laat. Echte sterke, ervaren kwaliteitsspelers om de boel op sleeptouw te nemen zijn onbetaalbaar. En alle grote talenten worden weggeplukt zodra ze maar enigszins de kinderziektes te boven zijn.
Oftewel: talenten maken bij Ajax hun fouten en gaan weg op het moment zij uitgeleerd zijn en dat er met hen geoogst zou kunnen worden.

De leiding van Ajax moet de consequenties van bovenstaande open en bloot communiceren met de aanhang. ‘Wij willen spelen met eigen kweek en de kans dat we het afleggen tegen de verzameling van volwassen internationale subtoppers van PSV en Twente is behoorlijk groot.’

Zeker, een andere keer schrijft de Vrije Man weer anders over Ajax. Want ook binnen de huidige filosofie is ruimte voor verbetering. Maar vandaag vooraal aandacht voor de charme die ook het titelloze Ajax blijft aankleven.
De echte fans van Ajax zouden die charme moeten omhelzen. Niet mekkeren, maar zondag die pubers weer met applaus naar voren jagen. En dan maar hopen dat het aantal fouten beperkt blijft.

Dit bericht is geplaatst in Columns, Columns Leidsch Dagblad. Bookmark de permalink.